Το μαγαζί που πουλάει διακοσμητικά με τη μορφή γάτας (Τόκυο)



Μια φορά κι έναν καιρό, στην περιοχή Ασακουσα στο Έντο (η παλιά ονομασία του σημερινού Τόκυο) ζούσε ένας φτωχός μανάβης.

Ο άντρας είχε δυο θησαυρούς: τη γυναίκα του κι έναν ηλικιωμένο πατέρα. Όμως, κάποια στιγμή ο πατέρας αρρώστησε τόσο βαριά που στο τέλος δε μπορούσε ούτε απ’ το κρεβάτι να σηκωθεί.
 
Το ζευγάρι φρόντιζε εναλλάξ τον πατέρα, και μόνο όταν αυτός ένιωθε καλά, πήγαινε ο άντρας να πουλήσει λαχανικά. Έτσι όλο και φτώχαινε το σπιτικό τους, μέχρι που δεν είχαν λεφτά ούτε για να καλύψουν τις καθημερινές τους ανάγκες σε ρύζι. Όπως είναι φυσικό, αφού δεν είχαν χρήματα, δε μπορούσαν ούτε γιατρό να φωνάξουν να γιατρέψει τον πατέρα, ούτε και φάρμακα να αγοράσουν για να τον ανακουφίσουν.

«Πω πω τι πάθαμε!»

είπε η γυναίκα μ’ έναν βαθύ αναστεναγμό, και ο άντρας της απολογήθηκε:

«Κάποια λύση θα βρω, στο μεταξύ κάνε λίγη υπομονή σε παρακαλώ. Ανησυχώ τόσο πολύ για τον πατέρα μου που ούτε να δουλέψω δε μπορώ»

Και τότε, σήκωσε στα χέρια του μια γάτα που είχαν για κατοικίδιο και είπε:

«Όπως καταλαβαίνεις, το σπίτι μου δεν έχει φαγητό για εσένα πια. Πονάω που σε αποχωρίζομαι μετά από τόσα χρόνια που περάσαμε μαζί, αλλά είσαι ελεύθερη ν' αποφασίσεις μόνη σου τι θα κάνεις στο εξής»

‘Όταν το άκουσε αυτό η σύζυγος, είπε με έκπληξη:

«Μα τι κάθεσαι και λες στο γατί, αφού δεν καταλαβαίνει από λόγια. Κι εγώ λυπάμαι, αλλά ήρθε η ώρα να την πάω κάπου και να την παρατήσω»

Αλλά την επόμενη η μέρα η γάτα εξαφανίστηκε.

Και δυο-τρεις μέρες μετά, ο πατέρας είπε απ’ το κρεβάτι του:

«Μα για πες μου, τώρα τελευταία, πού εξαφανίζεται αυτή η γάτα τα μεσημέρια;»

Όταν το άκουσε αυτό ο άντρας, απάντησε κάπως θλιμμένα:

«Για να σου πω την αλήθεια, εδώ και δυο-τρεις μέρες η γάτα έχει φύγει και δεν ξαναγύρισε. Δεν είχαμε πια και τίποτα να την ταΐσουμε, μάλλον μας βαρέθηκε»

Τότε ο πατέρας είπε με απορία:

«Μα τι λες; Η γάτα κάθε βράδυ κοιμάται μαζί μου. Όταν πονάει η μέση μου, κάθεται πάνω της και όταν πονάει η πλάτη μου, πάλι κάθεται πάνω της. Να ναι καλά το γατί, μόλις κάθεται πάνω μου, ο πόνος λιγοστεύει κι έτσι μπορώ και κοιμάμαι. Συγγνώμη που στο λέω κιόλας, αλλά με βοηθάει πολύ περισσότερο απ’ τις εντριβές που μου κάνετε εσείς οι δυο. Όμως αφού δεν είναι εδώ τα μεσημέρια, πού πάει και τι τρώει;»
 
Όταν το άκουσαν αυτό, ο άντρας και η γυναίκα του, μετάνιωσαν για τα άσχημα λόγια που είπαν στο γατί.

«Μα δεν το περίμενα καθόλου ότι οι γάτες καταλαβαίνουν τα λόγια των ανθρώπων»

«Πράγματι!»

«Άκου τι θα κάνουμε. Απόψε που θα πάει στον πατέρα, να την παρακαλέσουμε να μείνει για πάντα μαζί μας»

«Συμφωνώ. Όσο φτωχοί και να είμαστε, όλο και κάτι θα βρούμε να ταΐζουμε τη γάτα»

Όμως ούτε ο ίδιος ο πατέρας δεν καταλάβαινε πότε ερχόταν και πότε έφευγε η γάτα. Γιατί μόλις εκείνη ανέβαινε εκεί που πονούσε, αυτός ανακουφιζόταν και τον έπαιρνε αμέσως ο ύπνος. Κι έτσι σιγά-σιγά, άρχισε να νιώθει όλο και καλύτερα.

Μια τέτοια μέρα, εμφανίστηκε στο σπίτι τους ένας έμπορος που φαινόταν πλούσιος, και είπε:

«Έχετε γάτα; Αν ναι δώστε τη μου σας παρακαλώ»

Μόλις το άκουσε αυτό ο άντρας, αρνήθηκε αμέσως.

«Πράγματι έχω μια γάτα, αλλά έρχεται μόνο τα βράδια και δεν έχω ιδέα πού βρίσκεται. Επιπλέον αυτή η γάτα, είναι πολύ σημαντική, γιατί γιατρεύει τον άρρωστο πατέρα μου. Όσα λεφτά και να με πληρώσεις δε μπορώ να στη δώσω»

Και τότε ο έμπορος κούνησε το κεφάλι του γελώντας:

«Όχι, όχι δε σου ζητάω να μου δώσεις το ζωντανό σου, αλλά το διακοσμητικό»

«Διακοσμητικό;»

Τώρα που το σκεφτόταν, υπήρχε πράγματι στο σπίτι ένα διακοσμητικό με τη μορφή γάτας που το είχε φτιάξει ένας γνωστός από χώμα, για πλάκα. Ο άντρας έφερε το διακοσμητικό από το σκονισμένο ράφι και το έδειξε στον έμπορο.

«Όταν λες διακοσμητικό εννοείς αυτό;»

«Αα! Πράγματι, αυτό είναι. Σας παρακαλώ, δώστε το μου»

«Δε με πειράζει να στο δώσω, αλλά τι το θέλεις;»

Όταν ρώτησε ο άντρας, ο έμπορος του εξήγησε χαμογελαστά:

«Ακούστε, χθες το βράδυ είδα ένα πολύ ενδιαφέρον όνειρο. Μια γάτα εμφανίστηκε στο όνειρό μου και μου είπε: "υπάρχει ένα διακοσμητικό με τη μορφή γάτας στο σπίτι ενός μανάβη στην Ασακουσα. Να του το ζητήσεις να σου το δώσει. Κι αν τα καταφέρεις, θα κάνεις χρυσές δουλειές" έτσι μου είπε»

«Έτσι ε;»

«Μάλιστα. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο αυτό που ζητάω, αλλά οι έμποροι ξέρετε πιστεύουν στους οιωνούς. Σας παρακαλώ, δεχτείτε αυτά ως αντάλλαγμα» είπε ο έμπορος κι έβγαλε κάμποσα νομίσματα. Με τόσα χρήματα, θα μπορούσαν να ζήσουν για αρκετό καιρό χωρίς έγνοιες.

«Εντάξει λοιπόν, θα σας το δώσω»

Ο άντρας του έδωσε το διακοσμητικό και ο έμπορος έφυγε χαρούμενος.

«Είναι παράξενο όμως... Μα να πουλήσω ένα απλό διακοσμητικό τόσο ακριβά, τέτοια τύχη δεν την βρίσκεις μπροστά σου δεύτερη φορά»

Αλλά για δες που την επόμενη ημέρα ήρθε ένας πελάτης και είχε δει λέει το ίδιο όνειρο με τον έμπορο, όμως δεν υπήρχε στο σπίτι πια διακοσμητικό με τη μορφή γάτας. Ο πελάτης απογοητεύτηκε, έφυγε, και οι τρεις τους άρχισαν να κουβεντιάζουν.

«Κι αν έρθει πάλι τέτοιος πελάτης τι θα κάνουμε;»

«Μόνο εκείνο το διακοσμητικό γάτας είχαμε στο σπίτι»

«Έτσι είναι. Μακάρι να είχαμε κι άλλα»

Τότε, ήρθε ένας καλός τους γείτονας και είπε:

«Γιατί δεν πάτε να αγοράσετε πήλινα γατιά απ’ το Ιμαντο, να υπάρχουν στο σπίτι σας;»

Το Ιμαντο ήταν ένα μέρος στο οποίο άνθιζε η αγγειοπλαστική και εκεί έφτιαχναν για τον βασιλιά  διακοσμητικά με τη μορφή γατιών ή Καππα (καλικάντζαροι του νερού).

Αμέσως ο άντρας αγόρασε με τα λεφτά του εμπόρου είκοσι διακοσμητικά με τη μορφή γάτας. Κι έπειτα ένας-ένας οι πελάτες που έβλεπαν το όνειρο, έρχονταν και τους τα  πουλούσε χαρούμενος.
Τελικά, ο άντρας χάρη στα διακοσμητικά έγινε πλούσιος. Και μαζί άρχισε να γίνεται καλά ο πατέρας του, και η γάτα που το χε σκάσει επέστρεψε.

Τότε ο άντρας, σταμάτησε να πουλάει λαχανικά, και στην περιοχή της Ασακουσα, όπου λατρεύεται η Θεά του Ελέους Κανον, άνοιξε ένα μαγαζί που πουλούσε αποκλειστικά διακοσμητικά με τη μορφή γάτας.

Ο άντρας αγόραζε πολλά, μικρά και μεγάλα, καθόταν σ’ ένα μαξιλαράκι και τα πουλούσε.
Και αφού πέρασαν έξι μήνες, η ιστορία της γάτας που έσωσε το σπίτι του, έγινε γνωστή στο Έντο και όλοι οι άνθρωποι που επισκέπτονταν την Ασακουσα, αγόραζαν διακοσμητικά από ετούτο το μαγαζί.
Και η ζωντανή γάτα, καθόταν στο βάθος του μαγαζιού, ανέμελη πάνω στο μαξιλαράκι της,  κι ένα χρόνο μετά πέθανε στον ύπνο της.

(ネコの置物を売る店)

Σχόλια

Ο χρήστης Elysse είπε…
Αυτό το γειωτικικό που έχουν τα παραμύθια τους..!Αμαν! Ήταν ανάγκη να ξέρουμε και πως και πότε πέθανε η γάτα; Δεν τους αρκούσε να μας πουν πως ήταν ανέμελη στο μαγαζί; Ιάπωνες... Να σου πατήσουν τη καρδιά όποτε τους δωθεί η ευκαιρία!
Ο χρήστης Kunoichi είπε…
Αυτό σκέφτηκα ακριβώς, όταν το μετέφραζα και μπήκα σε δίλημμα να μην μεταφράσω το τέλος...
Ο χρήστης Elysse είπε…
Εσύ τη δουλειά σου να την κάνεις σωστά, δεν υπάρχει λόγος για λογοκρισία. Τι να κάνουμε, έχουν αυτό το χούι του να μας πατάνε τη καρδιά. Με το να το αποκόπτουμε, χάνουμε κάτι απ'την κατανόηση που μπορεί ένα λαϊκό παραμύθι να μας προσφέρει για τον λαό τους!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
και εγω σκεφτηκα το ιδιο πριν καν διαβασω το σχολιο του/της odyssey, χαχα! εχουν αλλη αντιμετωπιση στο θεμα του θανατου, το εχουμε πλεον εμπεδωσει αυτο the hard way. πολυ ομορφη ιστορια, αριγκατο σενσει!

kurisu
Ο χρήστης Γιαννης είπε…
>>κι ένα χρόνο μετά πέθανε στον ύπνο της.<<
μαλλον ο ποιητης θελει να πει απλα οτι η γατα πεθανε ευτυχισμενη...
σε αντιθεση π.χ. με τη γατα που εκλεψε απο την κουζινα (του Sokaku Takeda αν θυμαμαι καλα - του daito ryu) η οποια και πεθανε με καρφωμενο πανω της ενα shuriken!
Ο χρήστης Ada Margariti είπε…
Πράγματι δίπλα στο θάνατο μιας άτακτης γάτας από σουρικεν, το γατί στο παραμύθι φαίνεται ευλογημένο. Πολύ θετική η προσέγγισή σου.

Δημοφιλείς αναρτήσεις