Κινέζικος Μύθος: Η μίμηση της Ντονγκ-σι

Κάποτε ζούσε μια κόρη πανέμορφη που τη λέγανε Σισι. Η Σισι είχε μια αρρώστια η έρμη που της προξενούσε πόνους στο στήθος. Μια μέρα την έπιασαν πάλι οι πόνοι, άρχισε να πιέζει το στήθος με παράπονο, και η ρυτίδα στο μεσόφρυδο ζωγράφισε μια μοναδική γοητεία στη μορφή της, έρεε η ομορφιά ενός εύθραυστου θηλυκού. Αυτή η μορφή, καθώς προχωρούσε στους δρόμους του χωριού, αιχμαλώτισε την ανάσα όλων των χωριανών.

Στο χωριό ζούσε και μια άσχημη κόρη. Το όνομά της ήταν Ντονγκ-σι. Εκείνη την ημέρα, όταν είδε τους ανθρώπους του χωριού να θαυμάζουν τη σκυθρωπή όψη της Σισι καθώς εκείνη πίεζε το στήθος απ' τον πόνο, αποφάσισε να τη μιμηθεί, και πιέζοντας κι εκείνη το στήθος της, πήρε μια σκυθρωπή έκφραση, κι άρχισε να κόβει βόλτες πέρα δώθε μέσα στο χωριό.

Δεν έφτανε που ήταν άσχημη πολύ, την έπιασε να περιφέρεται η ανόητη με αυτόν τον τερατώδη θεατρινισμό και φαινόταν ακόμα πιο άσχημη. Γι' αυτό και οι πλούσιοι του χωριού, με το που έβλεπαν το αλλόκοτο θέαμα κλειδαμπαρώνονταν απ' τη φρίκη, οι δε φτωχοί έπαιρναν τα γυναικόπαιδα και όπου φύγει έφυγε. Στη μίμηση της Ντονγκ-σι, έβλεπαν όλοι το θεό της συμφοράς, μια μορφή αλλόκοτη, σχεδόν τρομερή.

Γιατί η Ντονγκ-σι καταλάβαινε μεν ότι η Σισι φαινόταν πολύ όμορφη έτσι όπως ήταν σκυθρωπή και θλιμμένη, δεν καταλάβαινε όμως καθόλου για ποιο λόγο συνέβαινε αυτό. Είναι ηλίθιο να μιμείσαι τους άλλους τυχαία και αδιάκριτα, κατάλαβέ το Ντονγκ-σι!

   (顰に倣う)　
(hisomi ni narau)