Το budou και οι πολεμικές τέχνες

武道　Budou (στα ιαπωνικά προφέρεται μπουντοο, αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ μη Ιάπωνα να το προφέρει με την ιαπωνική προφορά, καθώς στη Δύση είθισται να προφέρεται μπούντο) σημαίνει στην κυριολεξία "ο δρόμος του πολεμιστή". Χρησιμοποιείται δε ευρέως και παγκοσμίως για να εκφράσει τις πολεμικές τέχνες γενικά. Είναι σύνθετη λέξη, με το πρώτο ιδεόγραμμα να σημαίνει πολεμιστής και το δεύτερο δρόμος.

Υπάρχουν λοιπόν διάφορες σύγχρονες αντιλήψεις που θέλουν το πρώτο ιδεόγραμμα να εκφράζει την έννοια της άμυνας. Θα έχετε όλοι ακούσει επανειλημμένως τον κόσμο που ασχολείται ή αγαπάει τις πολεμικές τέχνες να ισχυρίζεται πως "η Χ πολεμική τέχνη είναι αμυντική και προωθεί την ιδέα της ειρήνης και της ομόνοιας"

Εδώ θα αποδείξουμε γλωσσολογικά πως τουλάχιστον η λέξη budou δεν κρύβει μέσα της καμία απολύτως σοφία που να σχετίζεται με την ιδέα της άμυνας, της ειρήνης και της ομόνοιας.

武 λοιπόν είναι κινέζικο ιδεόγραμμα, που σημαίνει ότι η ιστορία του είναι κινέζικη και ότι οι καλοί μας οι Ιάπωνες το πήραν έτοιμο, πακεταρισμένο απ' την Κίνα.

Τι γράφει λοιπόν το λεξικό για την ιστορία αυτού του ιδεογράμματος;

Είναι ο συνδυασμός δύο άλλων ιδεογραμμάτων. Το ένα σημαίνει δόρυ　戈  και το δεύτερο σημαίνει πόδι 止.  Αυτά τα δύο μαζί, μας έδωσαν το ιδεόγραμμα του πολεμιστή 武 ο οποίος με το δόρυ στο χέρι προχωράει πεζός για να καταλάβει νέα εδάφη. Περιλαμβάνει δε την έννοια (τα λεξικά τα λένε αυτά όχι εγώ) "προχωρώ φουριόζος αναζητώντας αυτό που δεν έχω"

Καλά ως εδώ. Ποια είναι λοιπόν η παρεξήγηση που οδήγησε σήμερα στην αντίληψη ότι το ιδεόγραμμα του πολεμιστή δηλώνει άμυνα;

Στα ιαπωνικά το δεύτερο συνθετικό του ιδεογράμματος (που είπαμε ότι σημαίνει πόδι) χρησιμοποιείται για να δηλώσει την έννοια "σταματώ".  Άρα είπαν κάποιοι, η ιστορία του ιδεογράμματος οδηγεί σε αυτή την ετυμολογία: Δόρυ + σταματώ = σταματώ το δόρυ. Άρα  budou είναι ο δρόμος αυτού που σταματά το δόρυ κάποιου άλλου. Πρόκειται για μεγάλη παρεξήγηση που πηγάζει καθαρά από την άγνοια ότι το ιδεόγραμμα δεν το αναλύουμε με βάση τη σύγχρονη σημασία των συνθετικών του, αλλά αντλώντας την αρχαία και δη κινέζικη έννοια αυτών.

Και τώρα θα μου πείτε, δηλαδή όλα αυτά που έβλεπα στο καράτε-κιντ περί ειρηνικού πνεύματος και ευγενούς άμιλλας ήταν κουραφέξαλα; Τελικά το καράτε είναι βαράτε;

Η απάντηση είναι απλή. Όποιος σας πει ότι οι πολεμικές τέχνες είναι ειρηνικές, υποτιμά τη νοημοσύνη σας, όσο θα την υποτιμούσε κάποιος αν σας έλεγε ότι ο ηλεκτρονικός υπολογιστής δουλεύει με κάρβουνο. Στις πολεμικές τέχνες διδάσκεσαι να χτυπάς και να σκοτώνεις. Αυτό όμως που κάνει τη διαφορά του καράτε απ' το βαράτε, είναι η ταυτόχρονη εξάσκηση άλλων δυνατοτήτων του πνεύματος και της ψυχής που υπό την καθοδήγηση του κατάλληλου δασκάλου μπορεί να οδηγήσουν μετά από πολλά πολλά χρόνια εξάσκησης (ή τουλάχιστον έτσι έχω ακούσει να ισχυρίζονται πολλοί) σε μια ανωτερότητα πνεύματος και σκέψης, σε μια αρμονία σώματος και νου.