Το Πεύκο της Ακόγια

Μια φορά κι έναν καιρό, στους πρόποδες του βουνού　Τσιτοσε ζούσε η πριγκίπισσα Ακόγια που είχε ένα μοναδικό ταλέντο στο να παίζει κότο.

Κι ένα βράδυ που η πριγκίπισσα άρχισε να παίζει,

"Φουουουλαλα"

ακούστηκε ποιος ξέρει από πού η μουσική ενός υπέροχου φλάουτου.

Η πριγκίπισσα άκουγε εκστασιασμένη τους ήχους, και χωρίς να το καταλάβει σταμάτησε να παίζει το κότο της. Τότε εμφανίστηκε μπροστά της ο νεαρός ιδιοκτήτης του φλάουτου και της είπε:

«Είμαι ο Νατόρι νο Σαεμονοταρο. Έφτασα μέχρι εδώ επειδή με γοήτευσε ο ήχος απ’ το κότο σου. Έλα λοιπόν, παίξε για εμένα»

«Μάλιστα, επιτρέψτε μου να σας συνοδέψω»

Κι έκτοτε, κάθε φορά που η πριγκίπισσα έπαιζε το κότο της, εμφανιζόταν εκεί και ο νέος φυσώντας το φλάουτο.

Μια τέτοια μέρα, ο νέος ήρθε πάλι και είπε στην πριγκίπισσα με θλιμμένη έκφραση:

"Στην πραγματικότητα δεν είμαι παρά ένα γέρικο πεύκο απ' το όρος Τσιτόσε. Αύριο θα κοπώ και θα πέσω, για να γίνω γέφυρα του ποταμού Νατόρι, γιατί την προηγούμενη γέφυρα την πήρε η πλημμύρα. Έτσι δε θα μπορώ πια να έρχομαι εδώ"

Έτσι είπε ο νέος , χαμογέλασε θλιμμένα και  φσσς, εξαφανίστηκε σαν καπνός.
　

Την επόμενη ημέρα η πριγκίπισσα πήγε στον ποταμό, και πράγματι, όπως της είχε πει ο νεαρός, ο μεγάλη γέφυρα είχε παρασυρθεί απ’ την πλημμύρα και τώρα είχαν αποφασίσει να κόψουν το γέρικο πεύκο για να την αντικαταστήσουν.

«Τι αδικία…»

Έτρεξε τρομαγμένη να δει το πεύκο, αλλά το είχαν ήδη κόψει .

Όμως συνέβαινε κάτι το απίστευτο. Οι χωριάτες προσπαθούσαν να μετακινήσουν το δέντρο, μα  αυτό, λες και είχε φυτρωμένη πάνω του μια αόρατη ρίζα, δεν κουνιόταν απ’ τη θέση του. Και όταν η πριγκίπισσα πήγε κοντά του και του άπλωσε το χέρι της, αυτό άρχισε να μετακινείται σα να μην είχε συμβεί τίποτα.

Λίγες μέρες μετά, η πριγκίπισσα φύτεψε στη θέση του γέρικου πεύκου ένα νέο, έχτισε το ναό Μπανσο και έκανε εκεί μια τελετή εις μνήμην του.

Τελικά αυτό το πεύκο πήρε την ονομασία το Πεύκο της Ακόγια και το πέρασμα στο οποίο η πριγκίπισσα Ακόγια αποχωρίστηκε απ’ το δέντρο, Σασάγιατοογκε.

Το πεύκο της Ακόγια είναι ένα θέμα που εμφανίζεται και στη θεματολογία του θεάτρου Νο.