Δεν παντρεύομαι!

Στις 11/10/2012 το κανάλι Φούτζι μετέδωσε το πρώτο επεισόδιο της νέας τηλεοπτικής σειράς με τίτλο "δεν παντρεύομαι" και ακροαματικότητα 13%. Εδώ και αρκετά χρόνια η ιαπωνική τηλεόραση μεταδίδει σειρές με πρωταγωνίστριες άνω των τριάντα, άγαμες ηρωίδες που βρίσκουν τον έρωτα σχετικά....καθυστερημένα, και -αναλόγως τα κέφια του σεναριογράφου -τον παντρεύονται ή του δίνουν τα παπούτσια στο χέρι.

Είναι αυτονόητο πως τίποτα το τυχαίο δεν υπάρχει στη θεματολογία αυτή,　αφού εξάλλου το θέμα της τριαντάρας ή και σαραντάρας εργένισσας δεν είναι αποκλειστικά ιαπωνικό.

Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες η ισχυρή πλειοψηφία των γυναικών αυτών ισχυρίζονται ότι θέλουν να παντρευτούν, αλλά δε μπορούν να τα καταφέρουν.

Θέλουν να παντρευτούν;

Στο πρώτο επεισόδιο της σειράς, μια 35άρα υπάλληλος τουριστικού γραφείου που ζει ακόμα με τους γονείς της, δηλώνει ότι θέλει πολύ να παντρευτεί αλλά δε βρίσκει άντρα. Παρόλ' αυτά το τι θέλω και τι μου έχει μάθει η κοινωνία να θέλω είναι δυο έννοιες δύσκολα διακριτές. Η ηρωίδα βιώνει καθημερινά την απογοήτευση της οικογένειας για την αποτυχία της να δημιουργήσει οικογένεια, οι φίλες της την πιέζουν να γεννήσει γρήγορα παιδί, ενώ ένας παλιός συνομήλικος αγαπημένος με τον οποίο συναντιούνται μετά από πολλά χρόνια, την απορρίπτει λόγω ηλικίας. Είναι λογικό μια τέτοια γυναίκα να αισθάνεται περιθωριοποιημένη, όμως...

Δεν μπορούν να τα καταφέρουν;

Οι γυναίκες σήμερα είναι εξίσου ή ίσως και πιο καταρτισμένες απ' τους άντρες σε όλους τους τομείς, η εποχή που προσπαθούσαν να αποδείξουν την αξία τους έχει περάσει πια και δεν είναι λίγες οι οικογένειες όπου το ρόλο της μητέρας αναλαμβάνει ο...πατέρας. Οι πιο πετυχημένες επαγγελματικά είναι συχνά ανύπανδρες ή αργούν πολύ να παντρευτούν, και αν και οι γυναικολόγοι φωνάζουν "κάντε γρήγορα παιδιά", η επιλογή της καθυστερημένης κύησης, οδήγησε την επιστήμη σε λύσεις όπως η κατάψυξη ωαρίων. Λίγο τα οιστρογόνα, λίγο το επιπλέον λίπος, λίγο η έμμηνος ρήση, η αλήθεια είναι πως η γυναίκα έχει τεράστιες ψυχικές και σωματικές αντοχές σε σύγκριση με το μέχρι πρότινος ισχυρό αρσενικό φύλο, που αισθάνεται δικαίως ευνουχισμένο, ίσως και τρομοκρατημένο από τις οργισμένες διεκδικήσεις των θηλυκών, και μια παράλληλη αδυναμία να προσαρμοστεί στο νέο του ρόλο. 

Σενάρια για τη σταδιακή ενοποίηση των δύο φύλων, επιστημονικές προβλέψεις για το μελλοντικό άνθρωπο με τους εξασθενημένους όρχεις, αμφιφυλοφιλικές εξάρσεις και αναζητήσεις από την εφηβεία, όλα αποτελούν σημεία των καιρών που μαρτυρούν ραγδαίες εξελίξεις στο ανθρώπινο είδος, και σε αυτά ίσως να εντάσσεται η αδυναμία της σημερινής τριαντάρας ή σαραντάρας να προσδιορίσει στο κεφάλι της την ιδέα του πριγκιπόπουλου.

Τα φαινόμενα αυτά, κάθε άλλο παρά απατηλά, δίνουν καθημερινά το ισχυρότατο παρόν τους  στην παγκόσμια κοινωνία, και αν και το ρεύμα αντίστασης είναι ακόμα δυνατό - όπως άλλωστε υπαγορεύουν οι κανόνες της φύσης - η αλλαγή φαίνεται αναπόφευκτη. 

Μέχρι τότε, πολλοί από εμάς θα αιωρούνται στο κενό προσπαθώντας να επιλέξουν ανάμεσα στο ρόλο της Ωραίας Κοιμισμένης και του Ξύπνιου Πριγκιπόπουλου.

 Για μια στατιστική εικόνα του ποσοστού ανυπάνδρων στην Ιαπωνία, εδώ.

Κλείνοντας, τρεις είναι οι πρωταγωνιστές της εν λόγω σειράς:
Μια γυναίκα στα τριάντα κάτι που θέλει αλλά δε μπορεί.
Μια σαραντατετράχρονη που πιστεύει ότι μόνο η δουλειά της δε θα την προδώσει (η προδοσία δεν αργεί να έρθει όμως)
Ένας τριαντάρης που δηλώνει πως ούτε η τσέπη του ούτε η καθημερινότητά του έχει χώρο για γάμους: