Γιούκιο Μισίμα : "η ανθρώπινη ζωή δε διαρκεί παρά μια στιγμή. Ας την περάσουμε λοιπόν κάνοντας αυτό που μας αρέσει"

"Δώστε του μια μάσκα και θα σας πει την αλήθεια"

Όσκαρ Γουάιλντ για τον Μισίμα
                                                          

Στις 14 Ιανουαρίου 1925 γεννιέται στο Τόκυο ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας, πολυσχιδής προσωπικότητα (ή μήπως σχιζοειδής;), σε κάθε περίπτωση ο Γιουκιο Μισίμα ήταν ένας άνθρωπος που τόσο με τη ζωή, όσο και με το έργο και το θάνατό του, φρόντισε να αφήσει  ανεξίτηλο  αποτύπωμα στον πλανήτη γη.

Μεγάλωσε στο σπίτι της γιαγιάς του, μιας δυναμικής αλλά άκρως νευρωσικής απογόνου της περίφημης οικογένειας Τοκουγκάουα. Στο αίμα του λοιπόν κυλάει η ψυχή του σαμουράι, όμως, όπως περιγράφει  και ο ίδιος:  "...η γιαγιά μου με πήρε απ' την αγκαλιά της μάνας μου όταν ήμουν 49 ημερών....το δωμάτιό της μύριζε...αρρώστια και γηρατειά".  

Μελαγχολικός, με μεγάλη αγάπη για τα βιβλία, σε ηλικία τεσσάρων ετών αρρωσταίνει από δηλητηρίαση, ένα πλήγμα που το σώμα του συνέχισε να κουβαλάει όλη του σχεδόν τη ζωή. Στα δώδεκα, η γιαγιά αρρωσταίνει και ο μικρός επιστρέφει στο πατρικό. Η μεγάλη του αγάπη για τη λογοτεχνία, ιαπωνική και δυτική, προκαλεί οργή στον πατέρα που τα θεωρεί όλα αυτά κοριτσίστικες ασχολίες.

Το 1940 δημοσιεύει τα πρώτα ποιήματα και ενώ τέσσερα χρόνια μετά γράφεται στη Νομική Σχολή, το 1945 έρχεται η επιστράτευση:  προς ανακούφισή του κρίνεται ασθενικός.  

 Το 1952 ταξιδεύει στην Αμερική και την Ευρώπη. Εξωτερικεύει την ομοφυλοφιλική του πλευρά. Παράλληλα ξεκινάει εντατική γυμναστική body-building.

Το 1958 παντρεύεται για να ευχαριστήσει την άρρωστη μητέρα του, ένα χρόνο μετά γεννιέται η κόρη και τρία χρόνια μετά ο γιος του.

Το 1964 αρχίζει να μαθαίνει ιαπωνική ξιφασκία.

Το 1965 παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη δική του ταινία με τίτλο "Πατριωτισμός", μια ταινία που προμηνύει το τέλος του δημιουργού της.

Το '67 στρατολογεί νέους στον ιδιωτικό του στρατό το "Συνασπισμό της Ασπίδας", ενώ έχει ήδη επανειλημμένως εμφανιστεί στον κινηματογράφο και ανεβάσει δικά του έργα στο θέατρο.

1970: μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια πραξικοπήματος, δίνει τέλος στη ζωή του εκτελώντας σεππουκου (χαρακίρι), όπως αρμόζει στο γνήσιο σαμουράι. 

Ο Μισίμα αγαπούσε τη Δύση αλλά αγαπούσε και την παράδοση της πατρίδας του. Βλέποντάς την να συρρικνώνεται με ραγδαίους ρυθμούς, θέλησε να εκφράσει την ανησυχία του ή έστω να εκφράσει τον ίδιο του τον εαυτό ελεύθερα, αλλά αυτό το "ελεύθερα", η προσκόλληση στον μιλιταρισμό, ανησύχησε, προβλημάτισε, ξεσήκωσε, και με αυτόν τον τρόπο εκτόξευσε την αναγνωρισιμότητά του στα ύψη. 

Αυτή ήταν σε πολύ γενικές γραμμές η ζωή του μεγάλου συγγραφέα: το ασθενικό παιδάκι που τις έτρωγε στο σχολείο εξελίχθηκε σε έναν μυώδη άντρα που ξέσκισε μόνος του την κοιλιά του.

Μην προσπαθήσετε να τον ψυχαναλύσετε όμως, ο ίδιος είχε δηλώσει πως αντιπαθεί την ψυχανάλυση και την απόδοση της ενήλικης συμπεριφοράς σε παιδικές εμπειρίες.

Ακολουθεί μια συνέντευξή του υποτιτλισμένη από την μπλογκερ (captions)

και το τρέιλερ μιας εξαιρετικής ταινίας με θέμα τη ζωή του μεγάλου συγγραφέα:

Μια μοναδική ανάρτηση για ένα τέτοιο όνομα με το ζόρι αποτελεί εισαγωγή στον κόσμο του, προς το παρόν όμως, και για κάθε ενδιαφερόμενο, ιδού ένας κατάλογος με τα έργα που έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά.

(πηγή εικόνας:wikipedia)