Η μέθοδος Κόνμαρι ή πώς να ζείτε ευτυχισμένοι σ' ένα σπίτι (τακτοποίηση)

Όταν οι Ιάπωνες λένε Νταν-σα-ρι　(断捨離) αναφέρονται στην διαδικασία ξεφορτώματος των άχρηστων πραγμάτων που υπάρχουν στο σπίτι, ώστε να αποσυμφορηθεί μια αναπάντεχη κατάσταση, να επέλθει αρμονία και τάξη, και άρα μια καλύτερη ζωή. Αυτή είναι η τακτοποίηση. Λάθος.

Η Μάριε Κόντο δεν συμφωνεί. Η πρότασή της δεν είναι να πετάμε τα άχρηστα πράγματα αλλά το αντίστροφο. Αν θέλεις το σπίτι σου να είναι ζεστό και φιλόξενο, αν θέλεις να μπαίνεις μέσα και να φτερουγίζει από χαρά η καρδιά σου, τότε θα πρέπει να φροντίσεις όλα τα πράγματα μέσα σε αυτό να σου δίνουν χαρά (tokimeku), να κρατήσεις λοιπόν μόνο εκείνα που σε κάνουν ευτυχισμένο. Χμ...εύκολο ακούγεται, μα αν ξέραμε πραγματικά τι μας κάνει ευτυχισμένους, οι περισσότεροι θα ήμασταν κιόλας.  Αντιθέτως προτιμούμε να γεμίζουμε τη ζωή μας με πρέπει, ψυχαναγκασμούς και άχρηστες δραστηριότητες, και φυσικά το ίδιο κάνουμε και με τα σπίτια μας.

Ποια είναι όμως η Μάριε; Σύμβουλος τακτοποίησης/οργάνωσης (πηγαίνει σε σπίτια και βοηθάει τους ενοίκους να τακτοποιήσουν), με τέσσερα βιβλία μπεστσέλλερς στο βιογραφικό, η δουλειά της, αν και μεγάλη επιτυχία στην Ιαπωνία και την Αμερική, πέρασε ξυστά από τη χώρα μας και μας άφησε παγερά αδιάφορους. Το TIME την κατατάσσει στη λίστα των 100 ανθρώπων με τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως για το 2015 και αν σας κίνησα την περιέργεια, μπορείτε να βρείτε το πρώτο της βιβλίο, στα Ελληνικά, εδώ. Αν πάλι όχι, δώστε μου λίγο ακόμα χώρο, ίσως βγει κάτι πραγματικά καλό από ετούτη την ανάρτηση.

Η Μάριε ισχυρίζεται πως όταν ήταν μικρή τακτοποιούσε συνεχώς, αλλά το έκανε ανά δωμάτιο, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα την επόμενη ημέρα να πρέπει να ξανατακτοποιεί. Η συμβουλή της είναι πως η τακτοποίηση αποτελεί μια διαδικασία που γίνεται μία και μοναδική φορά στη ζωή μας, και οι βασικές αρχές που προτείνει για να πετύχουμε κάτι τέτοιο, είναι οι εξής:

1. Δεν τακτοποιώ ανά δωμάτιο, αλλά ανά κατηγορία, γιατί πολύ απλά έτσι είναι το σωστό.

2. Δεν βάζω μουσική ή τηλεόραση όσο τακτοποιώ, η συγκεκριμένη διαδικασία θέλει αφοσίωση και συγκέντρωση, είναι όμως διασκεδαστική. Κι όμως είναι.

3. Θέτω ένα χρονικό περιθώριο μέσα στο οποίο θα ολοκληρώσω την τακτοποίηση. Μπορεί να είναι ένα ΣΚ ή μερικοί μήνες, ανάλογα με το χρόνο που διαθέτει ο καθένας

4. Το πρώτο βήμα: φαντάζομαι πώς θα ήθελα να είναι το σπίτι μου. Πολλοί άνθρωποι θέλουν να νιώθουν ότι περιστοιχίζονται από τα αγαπημένα τους βιβλία, ή από όμορφους πίνακες και εικόνες, η θέλουν να διαμορφώσουν ένα λιτό περιβάλλον όπου δεν θα τους αποσπά την προσοχή τίποτα και εκεί θα χαλαρώνουν, υπάρχουν και εκείνοι που θέλουν παντού να βλέπουν πράγματα που αγαπούν. Δεν έχει σημασία, όλα είναι σωστά, για τον καθένα εκείνο που τον κάνει χαρούμενο.

5. Δεν αγγίζω ούτε ασχολούμαι με τα πράγματα των άλλων που μένουν μαζί μου στο ίδιο σπίτι. Αυτή η τάση συνήθως προέρχεται από το γεγονός ότι εγώ με τα δικά μου δεν έχω ξεμπερδέψει - το ίδιο ακριβώς που συμβαίνει στους ανθρώπους που κριτικάρουν αντί να δημιουργούν. Φτιάξε τη δική σου ευτυχία και άσε τους άλλους να βρουν τη δική τους. Άλλωστε αν σε δουν εσένα καλά, θα προσπαθήσουν να σε μιμηθούν.

6. Ξεκινώ από τα ρούχα. Αυτή είναι η πρώτη κατηγορία, και η πιο εύκολη. Μαζεύω ΟΛΑ τα ρούχα του σπιτιού και τα πετάω στο πάτωμα, να φτιάξουν μια στοίβα μεγάλη. Δεν αφήνω τίποτα εκτός, με εξαίρεση φυσικά τα άπλυτα. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε τα διπλάσια ρούχα από αυτά που νομίζουμε. Έτσι όταν τα δούμε όλα μαζί στοιβαγμένα, ένα σοκ το παθαίνουμε, και τότε προβληματιζόμαστε. 

7. Πιάνω ένα-ένα τα ρούχα στα χέρια μου. Αν το ρούχο αυτό με κάνει να αισθάνομαι όμορφα όταν το έχω στα χέρια, τότε πρέπει να το κρατήσω, διότι θέλω να το κρατήσω. Μπορεί να μην μου πηγαίνει στο μέγεθος, αλλά να θέλω να αδυνατίσω για να το ξαναφορέσω, δεν πειράζει. Το ρούχο αυτό που μου δίνει χαρά, το κρατάω. Έχει μεγάλη σημασία να κρατάει κανείς στα χέρια του ΕΝΑ-ΕΝΑ τα ρούχα, και να σκέφτεται για ποιο λόγο βρέθηκαν στην ντουλάπα του, αν εκπλήρωσαν το στόχο τους. Όχι μόνο τα ρούχα. Όλα τα πράγματα. Μια μπλούζα μπορεί να μου τη χάρισε η μητέρα μου και γι αυτό να μη θέλω να την δώσω, από τύψεις, κι ας μη μου αρέσει. Όμως αν δεν μου αρέσει, καλό είναι να την δώσω, γιατί αυτή η μπλούζα μου δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα (ακόμα και προς τη μητέρα που μου αγόρασε κάτι το οποίο δεν αγαπώ - αν το δώσω, θα ξεχάσω). Η Κόνμαρι ισχυρίζεται πως κρατώντας πράγματα που δεν αγαπάμε, τα φυλακίζουμε, είναι και τα ίδια δυστυχισμένα, δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό στη "ζωή" τους. Τα ρούχα λοιπόν που με κάνουν χαρούμενο, τα κρατάω, όλα τα υπόλοιπα τα δίνω σε δωρεές με ευγνωμοσύνη για όλα όσα μου προσέφεραν μέχρι σήμερα. 

8. Όταν κρατήσω πια μόνο τα ρούχα που αγαπώ, έρχεται η ώρα της αποθήκευσης. Η Μάριε προτείνει να τα διπλώσω και να τα τοποθετήσω με έναν τρόπο που να τα βλέπω όλα. Μάλιστα ως υπέρμαχος της αποθήκευσης σε συρτάρια και ράφια, προτείνει... ή μάλλον δείτε καλύτερα το επόμενο βίντεο: 

9. Όταν τελειώσω με τα ρούχα, προχωρώ στις επόμενες κατηγορίες. Η ακριβής σειρά περιγράφεται εδώ

Το αποτέλεσμα του να ασχοληθεί κανείς με ένα-ένα τα πράγματά του, είναι πως μπαίνει στη διαδικασία να έρθει σε επαφή με το τι αισθάνεται για το κάθε ένα από αυτά. Είναι μια μοναδική άσκηση ψυχής, όσο αστείο και αν φαίνεται, αυτή η αναμέτρηση με τα πράγματά μας αποτελεί ένα είδος ψυχοθεραπείας και ζεν. Η Κόνμαρι ισχυρίζεται πως κάποιοι πελάτες της, όταν τελείωσε η διαδικασία της τακτοποίησης άλλαξαν ριζικά τη ζωή τους. Για παράδειγμα μια πελάτισσα συνειδητοποίησε πως δεν ήταν πια ευτυχισμένη και χώρισε με τον άντρα της. Δεν ήταν φαίνεται πια ο κύριος ανάμεσα στα "πράγματα" που της έδιναν χαρά.  

Αν διαβάσατε μέχρι εδώ, τότε φαίνεται πως κάπως σας κέντρισα το ενδιαφέρον και δε μένει παρά να δοκιμάσετε τη μέθοδο Κόνμαρι, αφού πρώτα διαβάσετε το βιβλίο - εγώ πάντως το έκανα - και στη χειρότερη περίπτωση θα μείνετε με ένα σπίτι πολύ-πολύ τακτοποιημένο και όμορφο.