5 Συμπεριφορές που ΔΕΝ είναι αγενείς στην Ιαπωνία (ενώ είναι στην Ελλάδα)

1. Το ρούφηγμα

susuru στα ιαπωνικά σημαίνει "ρουφάω" και ο Ιάπωνας που ρουφάει δυνατά το φαγητό του, κάνει πολύ καλά. Είναι μια ένδειξη ότι απολαμβάνει (σύμφωνα με τις παλαιότερες αντιλήψεις) ή για όσους προτιμούν τις πιο πρακτικές εξηγήσεις: ότι καίει το φαγητό και δε μπορεί να κάνει αλλιώς.

2. Το τιπ

Στην Ελλάδα αφήνουμε λίγα ψιλά ή οι πιο γκουβαρνάδες ένα ποσοστό επί του λογαριασμού. Στην Ιαπωνία πάλι τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Υπάρχει το τιπ ως έννοια, με διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα, στα παραδοσιακά πανδοχεία (ρυοκάν), το τιπ είθισται (και επιβάλλεται) να το δίνουν μέσα σε ένα φάκελο - και όχι τα λεφτά στο χέρι. Στα δυτικά εστιατόρια, δεν προβλέπεται, ενώ στα ιαπωνικού τύπου ακριβά, οι πελάτες αφήνουν ένα μικρό ποσό στον σερβιτόρο, όπως επίσης και στον κάντι του γκολφ, σε οδηγούς και ξεναγούς ταξιδιών. Υπάρχουν δε κάποιες τουαλέτες που ζητούν "chippu-toire" (τιπ-τοϊλετ) για να χρησιμοποιηθούν. Και αν νομίζετε πως οι Ιάπωνες δεν δίνουν φακελάκια στους γιατρούς τους, κάνετε μεγάλο λάθος. Θεωρείται και αυτό ένα τιπ προς το γιατρό που έκανε την εγχείριση, αν και ακούγονται φωνές πως κάτι τέτοιο είναι ανήθικο...

3. Οι κυρίες προηγούνται

Ένα πράγμα που μου είχε κάνει εξαιρετική εντύπωση όταν άρχισα να πρωτο-συναναστρέφομαι με Ιάπωνες ήταν πως ποτέ δε μου κρατούσαν την πόρτα για να περάσω. Λίγο θύμωσα στην αρχή, μα ύστερα το σκέφτηκα αλλιώς. Αν και οι βικτωριανές συνήθειες έφτασαν και πέρασαν στη χώρα κατά τις αρχές του 20ου αιώνα αλλοιώνοντας αρκετά τις παραδοσιακές ιαπωνικές, οι κυρίες στην Ιαπωνία (μα και στην Ασία γενικότερα) δεν προηγούνται. Είναι άλλωστε ακόμα πολύ κοντά η εποχή που ο άντρας στο δρόμο εκεί προχωρούσε μπροστά από τη γυναίκα.

4. Η μούντζα

Δεν υπάρχει μούντζα στην Ιαπωνία, και οι Ιάπωνες όταν μετρούν μέχρι το πέντε...ε κάπου εκεί στο πέντε μουτζώνουν το συνομιλητή τους. Ας μην ξεχνάμε πως η μούντζα άλλωστε δεν υπάρχει στις περισσότερες χώρες του κόσμου.

5. Το σπρώξιμο στο τρένο

φωτογραφία από εδώ

Τα τρένα (ειδικά στις μεγαλουπόλεις και τις ώρες αιχμής) γεμίζουν τόσο πολύ, που όχι μόνο δεν είναι αγένεια να σπρώξεις τον μπροστινό σου για να χωρέσεις, αλλά υπάρχουν υπάλληλοι (οι λεγόμενοι oshiya δηλαδή σπρώχτες) που δουλειά τους είναι να στριμώξουν τον κόσμο στο βαγόνι ώστε να χωρέσουν όσοι περισσότεροι γίνεται, και όταν λέμε σπρώξιμο, εννοούμε με δύναμη και βάρος...