Τα μυστικά της μη ελευθερίας του Τύπου

Ο πιο σημαντικός ίσως ρόλος της δημοσιογραφίας σε μια δημοκρατική χώρα είναι η διαφύλαξη του δημόσιου συμφέροντος απέναντι στις καταχρήσεις της εξουσίας. Φυσικά μια τέτοια διαφύλαξη πηγαίνει κατά διαόλου αν για παράδειγμα ξαφνικά και σε περίοδο έντονης πολιτικής κρίσης όλοι οι δημοσιογράφοι για τον έναν λόγο ή τον άλλον σταματήσουν να δουλεύουν, αλλά ας μην ξεχνάμε πως είναι και αυτοί μερικοί ακόμα άνθρωποι που εργάζονται για να ζήσουν.

Αν επισκεφθεί κανείς τον ιστότοπο των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα, σίγουρα θα προβληματιστεί. Στην παγκόσμια κατάταξη ελευθερίας του τύπου η Ιαπωνία κατέχει τη θέση 72  ανάμεσα σε 180 χώρες. Η νομοθεσία στην Ιαπωνία επιτρέπει επισήμως στον τύπο να καλύψει τα πάντα, εκτός από τα κρατικά μυστικά, μια έννοια αρκετά αόριστη, που περιλαμβάνει τόσο την καταστροφή της Φουκουσίμα, όσο και θέματα σχετικά με την Άμυνα της Ιαπωνίας και την οικογενειακή ζωή του Αυτοκράτορα. Αυτονόητο λοιπόν πως δημοσιεύματα σαν τα πρόσφατα στο Ηνωμένο Βασίλειο σχετικά με την προσωπική ζωή του πρίγκιπα είναι αδιανόητα στη Χώρα του Ανατέλλοντος.

 Ο πόλεμος που ξεκίνησε εναντίον του δημοσιογράφου Ουεμούρα όταν πριν από εικοσιπέντε χρόνια τόλμησε να θίξει το θέμα των γυναικών παρηγοριάς που χρησιμοποιούσε ο Ιαπωνικός Στρατός στον Β Παγκόσμιο, οι κατηγορίες κατά της εφημερίδας Τόκυο-σίμπουν που δε διστάζει να ασκήσει κριτική στον πρωθυπουργό Άμπε, η απομάκρυνση τριών πολύ διάσημων νιουζκάστερ από τις ζώνες υψηλής τηλεθέασης της κρατικής τηλεόρασης λόγω - όπως λέγεται - κρατικών πιέσεων, οι εντολές του προέδρου του κρατικού καναλιού ΝΗΚ προς τους υφισταμένους του να μη μεταδίδουν ειδήσεις εκτός της επίσημης κρατικής πληροφόρησης σε σχέση με τον πρόσφατο σεισμό στο Κυουσου, ενώ στην επίσημη ιστοσελίδα του ΝΗΚ δηλώνεται ρητά πως το κανάλι λειτουργεί ανεξάρτητο από κρατικό έλεγχο,  είναι μόνο μερικά παραδείγματα που δείχνουν πως τα πράγματα στο κομμάτι της πληροφόρησης, δεν λειτουργούν όπως απαιτεί μια υγιής δημοκρατία.

Από την άλλη, μιας και ζούμε στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, είναι σημαντικό να αναφερθεί πως η Ελλάδα έπεσε 50 θέσεις φτάνοντας στη θέση 89 το 2015 στην παγκόσμια κατάταξη ελευθερίας του τύπου, και αφού η ενημέρωση ελέγχεται από "μια χούφτα επιχειρηματιών", ο Αλέξης Τσίπρας περιγράφεται ως μοναδική ελπίδα εξυγίανσης. 

Αλήθεια έτσι είναι ή μήπως οι παραπάνω αντιρρήσεις αποτελούν το απαύγασμα αριστερών πεποιθήσεων που προσπαθούν να χτυπήσουν το κατεστημένο, η αλήθεια είναι πως τέτοια προβλήματα είναι καταδικασμένα να παραμείνουν άλυτα ίσως διότι δεν αποτελούν προβλήματα, παρά μόνο τη φυσική-αναγκαστική πορεία των πραγμάτων, και πως στόχος της ανάρτησης δεν είναι να κατηγορήσει την εξουσία ή τον τύπο ή τους αντιρρησίες, άλλωστε και οι τρεις πλευρές θα συνεχίσουν να υπάρχουν ακόμα και αν αλλάξουν οι ρόλοι. Στόχος και αυτής της ανάρτησης είναι ο προβληματισμός του αναγνώστη σε σχέση με την ιαπωνική κοινωνία.

Ο προβληματισμός λοιπόν στα χέρια του αναγνώστη..