Το όνειρο της πεταλούδας (αναμνήσεις από την Κίνα)

Όταν  μάθαινα Κινέζικα, η δασκάλα μου η Σι (το όνομά της σημαίνει ελπίδα, και ελπίδα είναι το ιδεόγραμμα που Κίνα - Ιαπωνία χρησιμοποιούν για να εκφράσουν την Ελλάδα) επειδή έβλεπε πως είχε απέναντί της μια υπερ-πρόθυμη ακροάτρια - εμένα- μου έλεγε ιστορίες από τη ζωή της στην Κίνα - ομολογώ αυτός ήταν και ο λόγος που τα Κινέζικά μου δεν προχώρησαν ποτέ πολύ, αλλά άξιζε τον κόπο.

Μια μέρα μου τραγούδησε ένα απόσπασμα από τη Μουλάν, μια άλλη μου μίλησε για τα μικροσκοπικά παπούτσια της γιαγιάς της (έδεναν τα πόδια τους οι γυναίκες για να μη μεγαλώσουν, κάτι που έφτασε και στην Ιαπωνία αλλά αυτό θα το αναλύσουμε σε άλλη ανάρτηση), άλλοτε μοιραζόταν μαζί μου την αγωνία της που ακόμα δεν είχε παντρευτεί, και ύστερα μιλούσε για το σχολείο της, πόσο αυστηρό ήταν και πόσο τεράστιο.

Η πιο όμορφη ιστορία που μου διηγήθηκε όμως ήταν το όνειρο της πεταλούδας. Ο φιλόσοφος Τζουανγκ-Τζι αποκοιμήθηκε κάποτε σε ένα λιβάδι και ονειρεύτηκε πως ήταν μια πεταλούδα που πετούσε ελεύθερη στο λιβάδι. Η πεταλούδα δεν είχε ιδέα στο όνειρο πως ήταν ο Τζουανγκ-Τζι. Ύστερα ο φιλόσοφος ξύπνησε και δεν ήξερε αν εκείνος ονειρεύτηκε πως ήταν πεταλούδα, ή η πεταλούδα ονειρευόταν πως ήταν ο Τζουανγκ-Τζι. 

Μου την έγραψε στα κινέζικα την ιστορία σε ένα κομμάτι χαρτί, και μου τη διάβασε σα να καταλάβαινα τα πάντα. 

Η Σι τελικά επέστρεψε στην Κίνα, για να παντρευτεί κάποιον που της γνωρίσανε μέσω ίντερνετ. Ήταν 26 ετών. Φεύγοντας, μου άφησε όλα της τα βιβλία και τις ιστορίες της.

Και κάθε φορά που τα βρίσκω σκούρα, ονειρεύομαι κι εγώ πως είμαι περιστέρι, απ' αυτά τα βρόμικα που ζητιανεύουν ψίχουλα στο Σύνταγμα και αναρωτιέμαι αν θέλω να ξυπνήσω για να μπω στο δίλημμα ν' αποφασίσω αν είμαι τελικά περιστέρι που ονειρεύεται την Άντα, ή άλλη μια Άντα που ονειρεύτηκε πως ήταν περιστέρι.  

(image source: wikipedia